“Elisa’s gewicht duikelde in een razend tempo naar beneden en we beseften dat we dit niet alleen meer konden dragen. We wouden haar ook niet loslaten of alleen in het ziekenhuis achterlaten, we wisten wat we niet wouden. Ze was zo bang en haar denken zo verstoord. Vzw Empathie gaf ons de steun en warmte die we nodig hadden om Elisa te blijven ondersteunen ondanks onze gevoelens van radeloosheid en onmacht. ‘Samen’ vochten we met haar tegen haar ziekte met steun van de artsen, therapeuten, familie, andere meisjes met anorexia en hun ouders. Het was de meest verschrikkelijke en verscheurende periode in ons le ven maar ook een periode van intense verbondenheid en nederigheid voor het leven. We zijn zo blij dat het nu beter gaat.”

C, Gent